چالش صادرات فولاد در ایران یکی از مسائلی است که همواره با مشکلات مختلفی روبه‌رو بوده است. این صنعت از ارزآوری بالایی برخوردار است و می‌تواند نقش بسزایی در جبران کمبود ارز در بازار کشور ایفا کند. بااین‌حال، صادرکنندگان فولاد در ایران با چالش‌های زیادی در مسیر صادرات مواجه هستند که این مسائل، عمدتاً از سوءمدیریت‌ها و تصمیمات نادرست داخلی ناشی می‌شود.
یکی از مهم‌ترین چالش‌های صادرات فولاد، وضع قوانین خلق‌الساعه است که باعث بروز مشکلات جدیدی برای صادرکنندگان می‌شود. امسال شاهد وضع عوارض صادراتی برای محصولات فولادی بودیم که حتی قوانین به‌صورت عطف بماسبق نیز اجرا شد. این اقدام باعث ایجاد تردید و نارضایتی در میان صادرکنندگان شد. درحالی‌که صادرات فولاد می‌تواند برای کشور ارزآوری به همراه داشته باشد، وضع عوارض بر این صادرات منطقی به نظر نمی‌رسد، به‌ویژه زمانی که برخی کشورها مانند عراق نیز برای واردات محصولات فولادی ایران عوارض اضافی تعیین کرده‌اند.
پیمان‌سپاری ارزی: مشکل بزرگ تولیدکنندگان فولاد
یکی دیگر از چالش‌های صادرات فولاد، مشکل در پیمان‌سپاری ارزی است. در این زمینه، نحوه محاسبه نرخ ارز برای بخش‌های مختلف زنجیره فولاد، تفاوت‌های زیادی دارد. برخی صادرکنندگان مجبورند ارز خود را به نرخ نیمایی بازگردانند، درحالی‌که دیگران با نرخ‌های متفاوتی روبه‌رو هستند. این تفاوت‌ها باعث ایجاد بی‌عدالتی و سردرگمی در میان تولیدکنندگان می‌شود.
برای بهبود وضعیت صادرات فولاد، باید توجه بیشتری به صادرات محصولات نیمه‌نهایی و نهایی معطوف شود. صادرات آهن اسفنجی که به‌عنوان یک محصول بالادستی تولید می‌شود، نباید در اولویت قرار گیرد. این در حالی است که ایران یکی از تولیدکنندگان بزرگ آهن اسفنجی است. بااین‌حال، صادرات محصولات با ارزش افزوده بیشتر مانند میلگرد و ورق فولادی می‌تواند منجر به افزایش ارزآوری شود.
در نهایت، اگر این مشکلات در صادرات فولاد برطرف نشود، ایران ممکن است بازارهای هدف خود را از دست بدهد و کشورهایی مانند ترکیه جایگزین آن شوند. به همین دلیل، رفع چالش‌های صادرات فولاد باید در دستور کار مسئولان قرار گیرد تا از رقابت‌پذیری صنعت فولاد ایران در بازارهای جهانی جلوگیری شود.
منبع: دنیای اقتصاد
